Wypalenie zawodowe u lekarzy naukowo

Świetne dwa teksty w najnowszym Archives of Internal Medicine:

Na łamach Archives of Internal Medicine ukazała się niecodzienna praca, poświęcona nie pacjentom i ich leczeniu, lecz lekarzom i konsekwencjom tego, że leczą. Literatura naukowa ostatnich lat szeroko omawia problem stresu zawodowego lekarzy i postępującego w przebiegu kariery zawodowej spadku zadowolenia z pracy. Autorzy obecnego badania zastanawiają się, jakie aspekty pracy zawodowej przyczyniają się najbardziej do wypalenia zawodowego wśród lekarzy.

Hipoteza badawcza, jaką stawiają zakłada, że ryzyko wypalenia zawodowego jest mniejsze u lekarzy, którzy poświęcają większość czasu pracy na zajęcia, które uważają za ważne. Aby tę hipotezę zweryfikować, autorzy przeprowadzili badanie ankietowe wśród lekarzy internistów z ich macierzystego ośrodka, czyli Mayo Clinic. Badanie było dobrowolne. Wzięło w nim udział 465 z 556 zatrudnionych lekarzy. W ankiecie oceniano zmienne demograficzne, charakterystykę wykonywanej pracy oraz poziom satysfakcji z pracy zawodowej. Wypalenie zawodowe oceniano według standardowego formularza Maslach Burnout Inventory. Dodatkowo pytano, które elementy pracy zawodowej: działalność naukowo-badawcza, kształcenie, opieka nad chorym, administracja, są dla danego lekarza najbardziej znaczącym elementem aktywności zawodowej.

Dla większości lekarzy (68%) najważniejszym elementem pracy była opieka nad chorymi. Następne w kolejności były działalność naukowa (19%) i kształcenie (9%).